پترایلیچ چایکوفسکی ( دوره رمانتیک )

زندگی نامه :
پتر (پیوتر) ایلیچ چایکوفسکی (۱۸۹۳-۱۸۴۰)، مشهورترین آهنگساز روس، در شهر کوچک و تکنیسک ( votkinsk ) متولد شد در ده سالگی به مدرسه ی حقوق در سن پترزبورگ رفت ، در ۱۹ سالگی کارمند دولت شد . در ۲۱ سالگی به تحصیل موسیقی پرداخت .
پس از پایان دوره هنرستان ، در هنرستان جدید مسکو به مدت ۱۲ سال استاد هارمونی بود .
۳۰ ساله بود که نخستین اثر برجسته اش برای ارکستر ، یعنی رومئووژولیت را آفرید .
موسیقی چایکوفسکی :
سبک موسیقی چایکوفسکی در بردارنده ی عناصری از موسیقی فرانسوی ، ایتالیا یی و آلمانی نیز هست . ملودی را چندین بار تکرار می کند و گاه به گاه با استفاده از دینامیک قوی تر و ارکستراسیون حجیم تر بیانی درون گرایانه را پر توان بدل می سازد .
محبوب ترین آثار ارکستری او :
سنفونی های چهارم ( ۱۸۷۷ ) ، پنجم (۱۸۸۸) و ششم ( پاتتیک ۱۸۹۳ )
کنسرتو پیانو شماره ۱ در سی بمل مینور ( ۱۸۷۵ )
کنسرتو ویلن ( ۱۸۷۸ )
اوورتور فانتزی رومئوژولیت ( ۱۸۶۹ )

باله های معروف او :
– دریاچه قو ( ۱۸۷۹ )
– زیبای خفته ( ۱۸۸۹ )
– فندق شکن ( ۱۸۹۲ )
روح و جوهر باله در بسیاری از آثار چایکوفسکی رسوخ کرده است . از میان هشت اپرای او :
– اوژن اونگین ( ۱۸۷۸-۱۸۷۷ ) ( Eugene )
– بی بی پیک ( ۱۸۹۰ ) ( Pique Dame , The Queen Of Spades )
بیشتر اجرا شده اند .
قطعه های ارکستری و نمایشی مارش اسلاو و اوورتور ( ۱۸۱۲ ) نیز از دیگر آثار ارکستری او هستند .